pon-pt 7:00 - 20:30
sob 7:00 - 18:00
niedz 9:00 - 15:00
Informacje dotyczące podwieszenia cewki moczowej
Zabieg wykonywany jest najczęściej od strony pochwy, nie wymaga rozcinania brzucha, w niektórych sytuacjach wykorzystuje się do tego celu laparoskopie. Naprawę nadmiernej ruchomości cewki moczowej i przywrócenia jej właściwej funkcji uzyskuje się przez podwieszenie, przy użyciu taśm i szwów, które są to dobrze tolerowane przez organizm ludzki. Uzyskany efekt jest trwały u ponad 90% pacjentek. Zabiegi wymagają starannego doboru rodzaju operacji i zastosowania właściwego materiału do operacji, indywidualnie dla każdego pacjenta.
Zabieg trwa do 45 minut.
Podwieszenie cewki moczowej z użyciem taśmy (TOT).
Naprawcze zabiegi przywracające właściwe położenie cewki moczowej.
Przygotowanie do zabiegu
Przygotowanie do zabiegu zależy głownie od stopnia zawansowania choroby, stanu pochwy czy zakresu planowanego zabiegu. Nie bez znaczenia są wiek pacjenta i jego inne obciążenia zdrowotne – szczególnie u pacjentek w zawansowanym wieku, kiedy często wskazane jest hormonalne przygotowanie pochwy do zabiegu. Standardowe przygotowanie obejmuje profilaktykę przeciw infekcyjną oraz regulację wypróżnień. Ocena cytologiczna szyjki macicy, w uzasadnionych przypadkach czystość pochwy i badania moczu wchodzą w skład ocenianych przez kwalifikującego do zabiegu lekarza badań przedoperacyjnych.
Co zabrać do szpitala?
Prosimy o zabranie ze sobą tylko niezbędnych rzeczy, takich, jak: dokumentacja medyczna, wyniki badań, leki stosowane przewlekle, przybory toaletowe, ręcznik, skarpetki, piżamę, szlafrok, pantofle oraz ubranie na zmianę. Prosimy nie zabierać ze sobą biżuterii, zegarków i innych wartościowych przedmiotów.
Rodzaj znieczulenia
Ogólne krótkotrwałe dożylne lub przewodowe do kręgosłupa pacjentki.
Rekonwalescencja i zalecenia
Operacje te najczęściej wymagają pozostawienia cewnika do pęcherza po operacji na okres kilku – kilkunastu godzin, a nawet 2-3 dni. Tuż po zabiegu, ale często nawet do 4-6 tygodni od zabiegu może pojawić się krwawienie z pochwy mniej lub bardziej obfite.
Wskazane jest stosowanie irygacji – płukania pochwy i zakładanie przepisanych przez lekarza globulek do pochwy, stosowanie leków odkażających, oszczędzający tryb życia, unikanie dźwigania i unikanie zaparć.
Pacjentka może podjąć współżycie po wygojeniu pochwy, to jest 4- 6 tygodni od zabiegu, najlepiej po konsultacji z lekarzem.