Zimowe kontuzje - co i jak?

Jeżdżenie na nartach lub na desce snowboardowej to sporty, które są nie tylko ogromnie satysfakcjonujące, ale i wymagające dobrego przygotowania fizycznego. Każdego roku spędzając czas na stokach ulegamy różnego rodzaju kontuzjom. Dr Łukasz Lipiński, ortopeda z Salve, radzi, aby je poznać i wiedzieć, kiedy zwrócić się o pomoc do specjalisty. To ważne, jeśli nie chcemy ryzykować długiego unieruchomienia i poważnych problemów ze zdrowiem.

Niemal 40% Polaków deklaruje, że potrafi jeździć na nartach lub desce. Obydwa sporty są niezwykle popularne, i obydwa są także bardzo kontuzjogenne. W wielu przypadkach narciarskie urazy ortopedyczne są bardzo poważne i skutkują długotrwałym leczeniem. Warto wiedzieć, jak przygotować się do aktywnego urlopu zimowego i poznać symptomy poważnych urazów kończyn, które wymagają wizyty u lekarza ortopedy.

Najczęstsze-kontuzje-narciarzy-Salve-aktualności.webp [99.11 KB]

Profilaktyka to podstawa

W przypadku przygotowania do uprawiania sportów zimowych najważniejsza jest profilaktyka. Już na sześć lub nawet osiem tygodni przed wyjazdem należy rozpocząć fizyczne przygotowania do uprawiania tak dużego wysiłku fizycznego. Najłatwiejszy sposób to podjęcie regularnych ćwiczeń fizycznych, aby wzmocnić te partie mięśni, które przy zjazdach na nartach bądź na desce są najbardziej obciążone. Natomiast, jeżeli już wcześniej doszło jakichkolwiek kontuzji, to przed wyjściem na stok wymagana jest konsultacja ortopedyczna. Lekarz pomoże określić, czy pacjent ma szansę bezpiecznie szusować lub jakie przygotowanie powinien podjąć, aby mieć pewność, że pobyt na nartach okaże się udany. W takich przypadkach zwykle proponuję pacjentom trening z rehabilitantem, który jest zarazem indywidualnym programem profilaktycznym i pomaga bezpiecznie przygotować się do sezonu narciarskiego.

Najczęściej występujące zimowe kontuzje

Wśród kontuzji, które najczęściej występują u osób spędzających urlop zimowy na stokach, są te związane ze stawami kolanowymi. Najczęściej leczonymi są uszkodzenia więzadłowe stawu kolanowego (uszkodzenie więzadeł pobocznych, więzadeł krzyżowych) – to klasyczne, bardzo częste kontuzje narciarzy. Objawy to obrzęk stawu kolanowego, utrudnione poruszanie i duże dolegliwości bólowe, które zwiastują zakończenie wyjazdu i potrzebę szybkiej wizyty u ortopedy. Jeżeli ta kontuzja zostanie potwierdzona badaniami diagnostycznymi, to zwykle wymagane jest dalsze leczenie – zachowawcze lub operacyjne.

Innymi, równie częstymi, choć znacznie mniej groźnymi kontuzjami, z którymi pacjenci nie zgłaszają się do lekarza są m.in. naciągnięcia w obrębie układu mięśniowo-szkieletowego np. naciągnięcie mięśnia czworogłowego lub mięśni przywodzicieli. W tych przypadkach pacjenci najczęściej radzą sobie sami, stosując chłodzenie, ogólnodostępne maści bądź środki przeciwbólowe bez recepty. Warto pamiętać, że jeżeli po dwóch, trzech dniach takie dolegliwości bólowe nie mijają, to należy skonsultować z ortopedą, który na podstawie badania podejmie decyzję np. o zastosowaniu odpowiedniego leczenia.

Złamania

W cięższych przypadkach, gdy dochodzi do złamań, zwykle dalsze podejmowanie wysiłku fizycznego w warunkach zimowych jest niemożliwe. W większości przypadków pierwszej pomocy na stoku udzielają ratownicy, a dalsze leczenie kontynuowane jest w warunkach szpitalnych. Leczenie złamań możemy podzielić na leczenie zachowawcze – unieruchomienie gipsowe oraz leczenie operacyjne. Jeśli do złamań dochodzi w okolicy stawu, to uszkodzenia towarzyszące mogą obejmować dodatkowo urazy więzadeł, powierzchni stawowych czy łąkotek. W bardziej skomplikowanych przypadkach wymagane jest leczenie w ośrodkach wielospecjalistycznych.

Urazy, które powstają na stokach w trakcie uprawiania sportów zimowych powinny być konsultowane z lekarzem ortopedą, ponieważ w tym przypadku czas, w którym podejmuje się leczenie odgrywa bardzo ważną rolę. Im szybciej jest podjęte leczenie tym łatwiej pacjentowi wrócić do pełnej sprawności ruchowej. Należy pamiętać, że ból, obrzęk i ograniczenie ruchu w stawie, które nie ustępują w ciągu dwóch lub trzech dni po urazie zazwyczaj sygnalizują poważniejszy problem ortopedyczny, który może zdiagnozować jedynie lekarz ortopeda.

Powrót