Adrenalina (ICD-9: I05)

Adrenalina jest jedną z amin katecholowych, pochodnych fenyloalaniny. Po zsyntetyzowaniu trafia ona do krwioobiegu lub jest magazynowana w komórkach rdzenia nadnerczy, ewentualnie w pęcherzykach wydzielniczych zakończeń nerwowych. Stanowi często wykorzystywany lek, zwłaszcza na oddziałach ratunkowych. Co warto o niej wiedzieć?

Adrenalina - hormon i neuroprzekaźnik

Adrenalina to jednocześnie hormon i neuroprzekaźnik wydzielany przez rdzeń nadnerczy i zakończenia włókien współczulnych. Wydzielanie jej wzmagane jest przez wysiłek fizyczny, silne emocje, stres, utratę krwi czy oziębienie organizmu. Można zatem stwierdzić, że jednym z czynników powodujących uwalnianie hormonu jest odczuwanie pewnego zagrożenia. Uważa się, że dawniej jej produkcja umożliwiała przeżycie w trudnych warunkach.

Wartości referencyjne dla adrenaliny w spoczynku mieszczą się w granicach 240-480 pmol/L (44–80 pg/mL). Charakterystycznymi objawami jej wyrzutu są m.in.: przyśpieszony oddech, zwiększenie potliwości ciała, kołatanie serca, rozszerzenie źrenic, zahamowanie perystaltyki jelit oraz zwiększenie napięcia mięśniowego.

Adrenalina w medycynie (ICD-9: 105)

ICD-9 to Międzynarodowa Klasyfikacja Procedur Medycznych, pozwalająca przypisać odpowiednie kody do procedur związanych z korzystaniem ze świadczeń zdrowotnych i leków. Adrenalina ma w tym systemie kod 105, co może odnosić się do badania jej poziomu w organizmie lub podania w formie leku.

Podstawowym wskazaniem do badania jest występowanie idiopatycznego nadciśnienia tętniczego lub podejrzenie guza chromochłonnego produkującego adrenalinę. W formie leku związek ten jest wstrzykiwany rutynowo w sytuacjach zagrożenia życia, w których doszło do zatrzymania krążenia. Mowa m.in. o wstrząsie anafilaktycznym wywołanym ukąszeniem owadów, przyjęciem leków, spożyciem pokarmów (w przypadku uczulenia na nie). Adrenalinę podaje się także pacjentom z zawałem serca, silnym napadem astmy (celem rozkurczu oskrzeli) oraz we wstrząsie kardiogennym (jako lek wazopresyjny).