Biopsja tarczycy

Biopsja tarczycy jest zabiegiem diagnostycznym. Dzięki niej możliwe jest pobranie zmienionych chorobowo tkanek i poddanie ich szczegółowej analizie histopatologicznej. Odbywa się to poprzez nakłucie gruczołu tarczowego igłą. Wyniki biopsji tarczycy umożliwiają lekarzowi postawienie odpowiedniej diagnozy oraz zaplanowanie i prowadzenie skutecznego leczenia.

Biopsja tarczycy może być:

• cienkoigłowa - wykonywana cienką igłą o średnicy 0,5 - 0,6 mm,
• gruboigłowa - wykonywana grubszą igłą o średnicy 1,5 - 3 mm.

Biopsja tarczycy jest badaniem inwazyjnym, ale uznawanym za bezpieczne. Powikłania zdarzają się rzadko. Do najczęstszych należą obrzęk, ból lub krwiak w miejscu wkłucia.

Co wykrywa biopsja tarczycy?

Biopsja tarczycy pozwala na wykrycie różnego rodzaju procesów patologicznych w obrębie tego narządu. Zalicza się do nich m.in.:

• raka tarczycy (brodawkowatego, rdzeniastego),
• guzków hiperplastycznych,
• guzków koloidowych,
• stanu zapalnego tarczycy,
• torbieli tarczycy.

W przypadku nowotworu biopsja tarczycy umożliwia określenie jego rodzaju, a także stopnia zaawansowania choroby.

Biopsja tarczycy - przebieg

Biopsja tarczycy jest badaniem ambulatoryjnym, co oznacza, że nie wymaga hospitalizacji. Cała procedura trwa około 15 minut. Zabieg jest bezbolesny - jedynie moment wkłucia igły może powodować dyskomfort.

Podczas badania Pacjent znajduje się w pozycji leżącej z odchyloną głową. Lekarz wprowadza igłę w okolicę szyi, aby pobrać fragment podejrzanej tkanki. Odbywa się to pod kontrolą USG. Po zabiegu zakładany jest niewielki opatrunek, aby zatamować ewentualne krwawienie.

Kiedy wykonać biopsję tarczycy?

Wskazaniem do wykonania cienkoigłowej biopsji tarczycy jest wykrycie przynajmniej jednego guzka na gruczole tarczowym w badaniu obrazowym lub palpacyjnym. Wykonuje się ją także przy powiększeniu i tkliwości tego narządu oraz ujawnieniu innych zmian w obrazie USG.