Test SIBO
Co to jest wodorowy test oddechowy SIBO i na czym polega?
Wodorowy test oddechowy jest to bezinwazyjne, proste i niedrogie badanie polegające na pomiarze wartości wodoru w wydychanym powietrzu. Wodór jest produktem fermentacji bakteryjnej, która w nadmiarze może stanowić przyczynę kłopotliwych wzdęć brzucha, uczucia dyskomfortu, bólów brzucha lub zmiany rytmu wypróżnień (biegunki, zaparcia). Wodór powstający w trakcie fermentacji w jelitach przedostaje się do krwi i do płuc (stąd możliwość wykrywania wodoru w wydychanym powietrzu). Do wzmożonej fermentacji w przewodzie pokarmowym dochodzi w wyniku zaburzeń trawienia i wchłaniania niektórych składników (np. cukrów) albo w wyniku tzw. przerostu bakteryjnego w jelicie cienkim.
Aby zaszła fermentacja w obrębie jelit, konieczne jest dostarczenie substratu, jak np. laktozy, laktulozy itp. Wodorowy test oddechowy jest wykonywany za pomocą aparatu o nazwie GASTRO CHECK H2, który monitoruje zawartość wodoru w wydychanym powietrzu.
Badanie nie wymaga skierowania. Jednego dnia można wykonać tylko jeden test. W przychodni Salve test można wykonać u pacjentów od 6 roku życia.
Jakie są wskazania do testu SIBO?
Wodorowy test oddechowy przeprowadza się w razie podejrzenia:
- zaburzenia wchłaniania fruktozy
- nietolerancję laktozy
- przerost flory bakteryjnej SIBO – Small Intestinal Bacterial Overgrowth
- zaburzenia wchłaniania sorbitolu (występuje naturalnie m. in.: w wiśniach, czereśniach, morelach, owocach suszonych czy grzybach)
- zaburzenia wchłaniania ksylitolu
- wolny pasaż jelitowy (w trakcie badania SIBO)
Jakie są przeciwwskazania do wodorowego testu oddechowego?
Przeciwwskazaniami do wodorowego testu oddechowego są galaktozemia i wrodzona nietolerancja fruktozy.
Jak przygotować się do wodorowego testu oddechowego?
4-6 tygodni przed badaniem:
- Nie przyjmować antybiotyków,
- Nie należy poddawać się kolonoskopii,
- Nie należy poddawać się fluoroskopii,
- Ileostomia (z wyjątkiem diagnozy przerostu bakteryjnego).
Tydzień przed badaniem:
- Nie przyjmować środków zagęszczających ani rozluźniających stolec,
- Nie przyjmować witamin ani suplementów zawierających fruktozę jako środek aromatyzujący albo laktozę jako wypełniacz,
- Nie przyjmować suplementów błonnika, Immodium ani Pepto Bismolu,
- Unikać przyjmowania prebiotyków i probiotyków,
- Unikać przyjmowania inhibitorów pompy protonowej i antagonistów receptora H2.
Dzień przed badaniem:
- Unikać pokarmów z dużą zawartością skrobi i nabiału,
- Wyeliminować rośliny strączkowe.
12 godzin przed badaniem:
- Nie przyjmować żadnych pokarmów na co najmniej 12 godzin przed badaniem. Ostatni posiłek (niezbyt obfity, nie zawierający błonnika),
- Pić tylko niegazowaną wodę.
W dniu badania:
- W dniu badania nie przyjmować lekarstw.
- Zabrać ze sobą na badanie wszystkie przepisane przez lekarza produkty lecznicze.
- Nie palić,
- Nie żuć gumy ani cukierków,
- Nie używaj kleju do protez,
- Nie wykonywać ćwiczeń gimnastycznych,
- Na dwie godziny przed rozpoczęciem testu można umyć zęby.
Dieta przed wodorowym testem oddechowym
Produkty niedozwolone | Przykładowe produkty dozwolone |
---|---|
|
|
Jak przebiega wodorowy test oddechowy?
Pacjent nabiera wdech – zatrzymuje powietrze na około 15 sekund a następnie wydycha do specjalnej próbówki. Następnie pacjent spożywa odpowiedni cukier – laktozę, glukozę, fruktozę czy laktulozę (w przypadku oceny SIBO). Na końcu pobiera się próbki powietrza wydychanego pacjenta aż do 3 godzin po wypiciu płynu, w celu oceny stężenia wodoru.
Interpretacja wyniku wodorowego testu oddechowego
Ilość wydychanego wodoru na czczo zazwyczaj jest niewielka i powinna wynosić maksymalnie kilka jednostek i taką wartość powinno wskazywać urządzenie na samym początku badania, jeszcze przed spożyciem cukru. Wysokie poziomy wodoru na czczo mogą świadczyć o złym przygotowaniu do badania lub (już na samym starcie) o obecności SIBO.
Wynik wodorowego testu oddechowego jest pozytywny, gdy ilość wydychanego wodoru wzrośnie o 20 ppm (i więcej) względem wartości wyjściowej, w ciągu 90 minut od rozpoczęcia testu.
Uzyskany wynik powinien być skonsultowany przez lekarza i odniesiony do objawów podmiotowych i przedmiotowych oraz wyników pozostałych badań. Pozwoli to na wdrożenie optymalnego postępowania.
Informacje o badaniu dla Pacjenta: